door Peter Verdurmen

Voetbal of verkennerij, veel meer smaken waren er niet.

O ja, er was ook nog een drumband op het dorp. Na één repetitie ‘pannekoeke pannekoeke’ hield ik het al voor gezien. Te saai.
Veel leuker: hutten bouwen in het Boerenverdriet of in de  drooggevallen Veste naar lonten zoeken uit de oorlog. Best gevaarlijk trouwens.
De verkennerij, dat leek me wel wat. Maar of bij ons het spel gespeeld werd zoals Lord Baden-Powell, oprichter van de scoutingbeweging, bedoeld had, lijkt me twijfelachtig.

De Britse oorlogsheld hield van discipline. Wat dat aangaat waren er bij ons best wel wat verbeterpuntjes, haha.
Avontuurlijk was het wel. Met de hopman, een verwoed jager, in het najaar mee de velden in. Wij waren de drijvers en de hazen waren het konijntje…
Vaak gingen we buitenslapen. Veel leiding was er niet bij. Veel lol, weinig slaap. M’n moeder op zondagmorgen: ‘Het lijkt wel of je geen oog dicht hebt gedaan vannacht.’ Tja, wat moet je dan zeggen.

Van fotografie hadden we als jonkies helemaal geen kaas gegeten. Een verslag van een tweedaagse hike, we sliepen veilig op een camping bij de vuurtoren van Brèsjes, dus geen zorgen, moest worden verlucht met enkele foto’s.

‘Even kijken of er wat op het rolletje staat’, zei m’n kompaan en trok het celluloid zó uit de camera. Hij hield de lange grijze rol tegen het licht. ‘Huh, er staat helemaal niks op’. Het verslag, zonder foto’s, leverde toch nog een insigne op. Ach, ze waren niet zo moeilijk in Petit Paris.

Foto: 1966: De verkenners van IJzendijke. Ik ben de jongen met het Beatles-koppie.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Peter had in ‘Zeeland wordt wakker’: